Ta chwila niepełna
tykanie zegara
chwila niepełna
lekki ruch wskazówki
siedzę na krześle udając, że myślę
lecz wciąż czekam
ta chwila niepełna
ach jak ja czekam przyparty do muru żałości
ta chwila niepełna
zgoła niepewna i niepewna
w swej strzaszliwości całkowitej
ta chwila niepełna
błądzę wśród niebytu
stukot obcasów korytarzowych
i jeszcze pocące siędłonie
w jeziorze wstecznie błądzącej wskazówki
nagła cisz
już nawet tykanie niknie
w tej chwili niepełnej
nagle huk słów wyroku
ostatnia chwila życia